kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
kliknij na zdjęcie, aby powiększyć.
Po wojnie z bolszewikami trafił ze swoją jednostką do Lublińca, gdzie służył w 74 Pułku Piechoty. W maju 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika, następnie dokończył studia na Politechnice Warszawskiej. Skierowany jako wykładowca do Oficerskiej Szkoły Inżynierii zachował status oficera nadetatowego 7 Pułku Saperów Wielkopolskich w Poznaniu, awansując do stopnia kapitana.
Studiował też w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, uzyskując dyplom oficera Sztabu Generalnego - i w tejże wojskowej uczelni został asystentem. Jednocześnie wykładał w Katedrze Dróg Żelaznych na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Kolejny awans na stopień majora otrzymał w styczniu 1931 roku. Dwa lata później powierzono mu stanowisko pierwszego wiceministra komunikacji w rządzie II Rzeczypospolitej.
Brał udział w Wojnie Obronnej Polski we wrześniu 1939 roku, a następnie działał w konspiracji, używając pseudonimów „Bogusław” i „Wiktor”. Walczył w Powstaniu Warszawskim, podczas którego został ciężko ranny już 2 sierpnia 1944 roku. Przeniesiony do Szpitala Maltańskiego zmarł w nim następnego dnia i został pochowany w zbiorowej mogile przy lecznicy. W czasie późniejszej ekshumacji jego zwłok nie zdołano zidentyfikować…
Pełniąc ważne, cywilne funkcje Julian Piasecki był zawsze związany ze sprawami polskiego wojska, z którym zawodowo łączyły go liczne obowiązki. Trzeba koniecznie podkreślić, iż nasza ówczesna armia, odrodzona po stu dwudziestu trzech latach nieistnienia wolnej i suwerennej Polski – na miarę realnych możliwości zrujnowanego przez zabory państwa systematycznie podnosiła wartość bojową poszczególnych rodzajów broni. Temu celowi dodatkowo służyły też konkursy, stwarzające między innymi możliwość rywalizacji w prowadzeniu precyzyjnego ognia z ciężkich karabinów maszynowych.
Dla zwycięskich obsad cekaemów z 28 Dywizji Piechoty nagrodę i puchar przechodni, wykonany z łuski działka ppanc 37 mm, ufundował wiceminister Julian Piasecki. W latach 1936 i 1937 zdobył go 72 Pułk Piechoty, natomiast w roku 1938 cekaemiści 15 Pułku Piechoty „Wilków”. Mosiężne trofeum eksponowano na honorowym miejscu w koszarach. Budziło dumę polskich żołnierzy. Aż nadeszła jesień 1939 roku…
28 Dywizję Piechoty pod dowództwem generała brygady Władysława Bończy-Uzdowskiego włączono w skład Armii Łódź. Już 1 września rano odparła ona gwałtowne uderzenie przeważających sił wroga, a dwa dni później jej 15 Pułk Piechoty poniósł niezwykle ciężkie straty. 7 września dywizja zajęła pozycje obronne w rejonie Pabianic. Atakował je zmotoryzowany pułk SS Leibstandarte Adolf Hitler. Samego miasta bronił wykrwawiony 15 Pułk Piechoty. Obydwie walczące strony utraciły wielu zabitych i rannych, ale Polacy utrzymali swoje pozycje, niszcząc wiele niemieckich pojazdów. Niestety – inne hitlerowskie zagony przedarły się na polskie tyły. Tymczasem 72 Pułk Piechoty kontratakował pod Chochlem. Odbił z rąk niemieckich tą wieś, jednak po morderczych zmaganiach z wrogiem przestał niemal istnieć. 19 września do fortów Modlina dotarły resztki 15 Pułku Piechoty. 28 DP skapitulowała wraz z twierdzą 29 września 1939 roku …
Tajemnicze były koleje losu samego pucharu, cennej pamiątki po przedwrześniowym Wojsku Polskim. Jego główna tuleja w nieznanych okolicznościach trafiła na strych starego, bolesławieckiego domu. Odnaleziona po wielu latach wzrusza – wszak przed laty nagradzała kunszt strzelecki naszych żołnierzy. Ilu z nich zginęło potem we wrześniu 1939 roku w nierównej walce ?
Dzisiaj wygrawerowany na zabytku napis przypomina zarówno strzeleckie mistrzostwo załóg, biorących udział w zawodach - jak i Juliana Piaseckiego :
NAGRODA PRZECHODNIA
Wiceministra Komunikacji
mjr. dypl. inż. Piaseckiego Juljana
za I miejsce w strzelaniu z ckm
28 DP
1938 r. – 15 p.p. 1937 r. – 72 p.p. 1936 r. – 72 p.p.
