Wyzwiska, rzucanie popielniczką, groźby - to kuratorska codzienność. Katarzyna (nie chce ujawniać swojego nazwiska) była kuratorem społecznym przez 5 lat. Na początku chciała pomagać ludziom, na końcu była skrajnie zmęczona i zniechęcona. Bez entuzjazmu zdecydowała się opowiedzieć o swojej pracy - przekonało ją poczucie, że swoją opowieścią uda się uzmysłowić ludziom, jak ciężki to jest zawód i że to coś zmieni.